Με ένα συγκλονιστικό (και συγκινητικό) κείμενο ένας Αεροπόρος, ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΑ Πτέραρχος ε.α. Γιώργος Αυλωνίτης πραγματοποιεί ένα άτυπο πνευματικό Μνημόσυνο στη μνήμη του συμμαθητή στη Σχολή Ικάρων, συναδέλφου φίλου και κουμπάρου Σμηναγού (Ι) Γιάννη Αντωνόπουλου, ο οποίος πήρε «του Χάρου το φιλί μέσα στο αεροπλάνο» όπως επιτάσσει ο Ύμνος της Αεροπορίας μας, μια συννεφιασμένη μέρα, 18 Νοεμβρίου 1981 στη θάλασσα του Αιγαίου.
«Για το Γιάννη!!!
Γεώργιος Αυλωνίτης
20 Νοεμβρίου 2014
Ο Γιάννης Αντωνόπουλος, ήταν ο αγαπημένος συμμαθητής, συνάδελφος, φίλος και κουμπάρος μου. Επιμελής, μελετηρός, οξυδερκής, νουνεχής, διακριτικός. Σιωπηλός αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικός. Ήταν ένας νεαρός σοφός. Ήρεμη δύναμη. Δύναμη όμως! Διακεκριμένος αεροπόρος.
Μέχρι τότε ήμασταν πάντα μαζί. Σχολή, Μοίρες, 342 F-102, 342 F1, και στην 334 μαζί από την ίδρυσή της. Τον είχα παντρέψει και βαπτίσει την Ρανιούλα.
Εκείνο το πρωί της 18ης Νοεμβρίου 1981, πετάγαμε κατά την ίδια χρονική περίοδο σε ξεχωριστούς σχηματισμούς. Αποστολή του Γιάννη, ήταν η εκπαίδευση στην εναέρια μάχη νεοτοποθετημένου στη 334 Μοίρα ιπταμένου. BFM/ACM. Έπρεπε να επιδείξει τον άριστο ελιγμό. Έτσι ήταν ο Γιάννης. ‘’High ‘G’ barrel roll- over the top’’. Κάτι όμως δεν πήγε καλά. Είχε και σύννεφα, από πολύ χαμηλά, μέχρι τα 15.000’. Έπεσε με το F-1 στην θαλάσσια περιοχή Νοτίως Σκυροπούλας. Το άκουσα στον αέρα. Αδύνατον!!! Ο Γιάννης;
Από το δυστύχημα αυτό ουδέποτε βρέθηκε το παραμικρό ίχνος, συνεπώς δεν υπήρξε ενταφιασμός.
Ο Γιάννης πράγματι ‘’έφυγε’’ χωρίς να επιστρέψει. Κυριολεκτικά! Το καθήκον της ενημέρωσης της Μαίρης, της μικρής Ράνιας και του ακόμα μικρότερου Γιώργου, ανηκε σε μένα. Δικαιωματικά! Η Μαίρη, εκείνη την ημέρα είχε τα γενέθλιά της!!!
Για να τιμηθεί η μνήμη του, το 2006, τοποθετήσαμε στον μπροστινό περιβάλλοντα χώρο του ιστορικού κτιρίου της ΠΑ στο Φάληρο, ένα αεροσκάφος F-1 CG με αριθμό ουράς ‘134’. Ήταν το πρώτο που χρησιμοποιήθηκε σε δημόσια στατική έκθεση μετά την απόσυρσή τους – και εγκαταστάθηκε εκεί κατόπιν ειδικής εντολής, μελέτης και κατασκευής από τους ικανότατους τεχνικούς του ΚΕΑ στο Ελληνικό. Τους είχα ευχαριστήσει και συγχαρεί θερμότατα τότε.
Αναπαριστά, κατά το δυνατόν, φάση αερομαχίας και παραπέμπει στις συνθήκες πτώσης του Σγού (Ι) Ιωάννη Αντωνόπουλου με μεγάλη ταχύτητα, μέσα από τα νέφη στη θάλασσα.
Την επόμενη φορά που θα επισκεφτείτε το ΜΙΣΠΑ (=Μουσείο Ιστορίας Πολεμικής Αεροπορίας στο Παλαιό Φάληρο), ή περάσετε από έξω, να προσέξετε ότι το όνομα και ο βαθμός του αεροπόρου διακρίνονται εκεί που εφαρμόζει η καλύπτρα στο σκάφος. Σχετική επιγραφή υπάρχει και στη βάση της κατασκευής.
Κάνετε και μία προσευχή. Σιωπηλά. Για την ψυχή του!
Ο Γιάννης δεν έχει μνήμα, όπως και άλλοι αεροπόροι που έχασαν τη ζωή τους στο Αιγαίο, πετώντας για ΙΔΑΝΙΚΑ!
Μιλάμε όμως για αυτόν και έτσι παραμένει ζωντανός στη σκέψη μας.»
