Αυτό που επιβεβαιώνεται σήμερα και με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού, είναι ότι τα συστήματα Υγείας στην Ελλάδα αλλά και σε ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη είναι ανεπαρκή να
αντιμετωπίσουν μια τέτοια κατάσταση.

Η ανεπάρκεια αυτή δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της οξύτητας του προβλήματος, αλλά και των συσσωρευμένων προβλημάτων στο κρατικό σύστημα Υγείας, της έλλειψης σχεδιασμού – απόρροια της
πολιτικής που αντιμετωπίζει την υγεία ως δαπάνη για το κράτος και ως εμπόρευμα για τις επιχειρήσεις του τομέα.
Γι’ αυτό η διαχείριση από την πλευρά του αστικού κράτους στοχεύει στο να επεκταθεί η διασπορά του ιού σε ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ώστε να μην καταρρεύσει το ήδη σαθρό κρατικό σύστημα Υγείας, προκαλώντας μεγαλύτερες απώλειες.

Τα κονδύλια για ουσιαστικά μέτρα στήριξης με γιατρούς, νοσηλευτές και μέσα δίνονται με το σταγονόμετρο και η όποια ενίσχυση, πέρα από το ότι έχει προσωρινό και όχι μόνιμο χαρακτήρα, προϋποθέτει να μη διαταράσσονται οι οικονομικοί στόχοι, να μην επιβαρύνονται τα δημοσιονομικά.

Γι’ αυτό άλλωστε και στην Ελλάδα η κυβέρνηση ανακοινώνει προσλήψεις για την αντιμετώπιση του κορονοϊού που απέχουν πολύ από τις πραγματικές ανάγκες και παραμένουν υποσχέσεις απ’ όταν διαδέχτηκε
τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλη του 2019, που κι αυτός τις είχε εξαγγείλει χωρίς ποτέ να τις πραγματοποιήσει!
Γι’ αυτό την ώρα που ο αριθμός των κρουσμάτων και η ανησυχία μεγαλώνουν, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ για να ανοίξουν τα δεκάδες κρεβάτια ΜΕΘ που παραμένουν κλειστά.

Με αφορμή την επιδημία του κορονοϊού φανερώνονται σε όλη την έκταση οι συνέπειες ενός συστήματος Υγείας που λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια στο «όριο». Αποτέλεσμα μίας πολιτικής που
απαξιώνει την Πρόληψη και επιβάλλει τη λειτουργία του συστήματος με όρους «κόστους – οφέλους» και «οικονομικής αυτοτέλειας», που σημαίνει ένταση της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας, για να μειώνονται τα κρατικά κονδύλια και τα «κόστη» για την εργοδοσία.
Γιατροί και νοσηλευτές που δίνουν σήμερα με αυτοθυσία και αυταπάρνηση τη μάχη για τον περιορισμό της επιδημίας, είναι οι ίδιοι που δουλεύουν καθημερινά με εξαντλητικά ωράρια, που «σκοτώνονται» στις απανωτές εφημερίες, που στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη μέσα για να κάνουν
σωστά τη δουλειά τους. Το Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας και τα Κέντρα Υγεία του νησιού είναι τέτοια τρανταχτά παραδείγματα.
Τα νοσοκομεία, που σήμερα στενάζουν εξαιτίας της επιδημίας, είναι τα ίδια που σε «κανονικές» συνθήκες δέχονται κατά χιλιάδες τους ασθενείς, επειδή δεν υπάρχει ανεπτυγμένο δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που να καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες.
Είναι επομένως υποκριτικά τα χειροκροτήματα και τα λόγια συμπάθειας από τη μεριά της κυβέρνησης για τους υγειονομικούς, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα απέρριπτε τα αιτήματά τους για προσλήψεις, για αυξήσεις στον προϋπολογισμό για την Υγεία, ποινικοποιούσε και συκοφαντούσε τους αγώνες τους.

Όπως είναι υποκριτική η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ταυτίσει την αυταπάρνηση και την προσφορά των υγειονομικών με το σημερινό σαθρό κρατικό σύστημα Υγείας για να εξωραΐσει τις δικές του ευθύνες γι’
αυτήν την κατάσταση και να αντιπολιτευθεί τη ΝΔ.
Η αυτοθυσία που δείχνουν οι υγειονομικοί δεν μπορεί να κρύψει κάτω από το χαλί ότι ο λαός μας στερείται υψηλού επιπέδου, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, με έμφαση στην Πρόληψη. Αυτό είναι εφικτό να γίνει στην εποχή μας, με την τεράστια πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής, καλύπτοντας τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, έχοντας τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει σχεδιασμένα έκτακτες καταστάσεις, όπως μια επιδημία, περιορίζοντας τους κινδύνους για την υγεία και τη
ζωή του.

17/03/2020