Πάει καιρός, σχεδόν από την έναρξη της κοινοβουλευτικής μου θητείας που ανέδειξα στο ΣΥΡΙΖΑ, το ζήτημα της υποχρέωσης της Πολιτείας να θεσμοθετήσει διάταξη με την οποία να αναγνωρίζει ουσιαστικά τη συμβολή των αγωνιστών που έλαβαν μέρος με αυταπάρνηση στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο, χορηγώντας ισόβιο μηνιαίο τιμητικό βοήθημα ως ελάχιστο φόρο τιμής για την προσφορά τους στην Πατρίδα.
Το βοήθημα αυτό, ως τιμητικό, υποστήριξα πως πρέπει να είναι απολύτως προσωπικό, αφορολόγητο, να μην μεταβιβάζεται, να μην υπόκειται σε οποιαδήποτε κράτηση και να χορηγείται με την προσκόμιση πιστοποιητικού «Ζώνης Πρόσω» από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας που αποδεικνύει την προαναφερόμενη συμμετοχή. Χωρίς, καμία άλλη προϋπόθεση.
Το δίκαιο αυτό αίτημα ετών, που μου ανέδειξαν συντοπίτες μου αγωνιστές από την Κέρκυρα και αφορά στο σύνολο των αγωνιζόμενων Ελλαδιτών στην Κύπρο κοινοποίησα εγγράφως, μήνες τώρα, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, δίχως να λάβω κάποια συγκεκριμένη και επίσημη απάντηση.
Σήμερα, η κυβέρνηση νομοθετεί το βοήθημα αυτό στα 200 ευρώ με τους παραπάνω όρους που ανέφερα. Κάλλιο αργά παρά, ποτέ θα πω. Εύχομαι και με τη δική μου συνδρομή να συνεισέφερα στην εκπλήρωση της διαχρονικής αυτής, σχεδόν υποχρέωσης της Πολιτείας.
