Ροή Ειδήσεων​      Επικοινωνία      Τοπικά

Διαμεσολάβηση υπό τη σκιά ΗΠΑ – ΝΑΤΟ: Γιατί η Αθήνα δεν δέχεται «εφ’ όλης της ύλης» πολιτικό διάλογο με την Αγκυρά – Τι κρυβει η γερμάνικη πρωτοβουλιά

Τούτη τη φορά, η τριμερής του Βερολίνου δεν θα είναι μυστική, όπως η ατυχής προηγούμενη, αλλά επίσημη και θεσμικά κατοχυρωμένη ευρωπαϊκή «μυστική διπλωματία» και με φανερά τελικά αποτελέσματα.

Εντονες είναι ήδη οι ανεπίσημες διαβουλεύσεις σχετικά με τον προετοιμαζόμενο από το Βερολίνο «διάλογο» με την Τουρκία – μια υπόθεση που υποτίθεται ότι θα έχει «ωριμάσει» έως τον Σεπτέμβριο.

Η Αθήνα εκτιμά ότι η παρούσα «αποκλιμάκωση» της έντασης που έφερε προ ημερών «τετ-α-τετ» τους στόλους των δύο χωρών είναι κατ’ αρχήν μια θετική εξέλιξη.

Από την πλευρά της, η Αγκυρα ισχυρίζεται ότι κέρδισε μια νίκη, που είναι η αποδοχή «διαπραγματεύσεων» από την ελληνική πλευρά. Στο υπουργείο Εξωτερικών δεν αγνοείται από την ελληνική διπλωματία -το αντίθετο μάλιστα- ότι η Τουρκία προσπαθεί ήδη να χρησιμοποιήσει τη γερμανική «γέφυρα» της κ. Μέρκελ για να προωθήσει την «ατζέντα» της στα Ελληνοτουρκικά και να αποδυναμώσει μέσα από τις ευρωπαϊκές (γερμανικές) διαδικασίες τις θέσεις της Αθήνας. Η κυβέρνηση του κ. Κυρ. Μητσοτάκη έχει, όμως, ενώπιόν της ένα περίπλοκο σκηνικό, που ξεπερνά το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών «διαφορών».

Η γερμανική «πρωτοβουλία» για λογαριασμό της Ε.Ε. έχει πίσω της και τα ζητούμενα από τη Γαλλία και, το κυριότερο, τις στρατηγικές ανησυχίες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Στα παρασκήνια της Αθήνας, ορισμένοι έμπειροι διπλωμάτες χαρακτηρίζουν την «ειρηνοποιό» Γερμανίδα καγκελάριο ως «βοηθό εκπληρώσεως», για να πουν ότι αυτή έχει αναλάβει τη «δουλειά» του καθορισμού των συμφωνιών που θα πρέπει να φέρουν σε «συνεννόηση» Αθήνα και Αγκυρα ως χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Με τον δικό της τρόπο, η Ουάσινγκτον θέλει να διαψευστεί η εντύπωση ότι οι Αμερικανοί είναι «απόντες» από τη Μεσόγειο.

Η γερμανική «διαμεσολάβηση» συνδέεται, λοιπόν, άμεσα με τον στόχο του ελέγχου της στρατιωτικής συμπεριφοράς Τουρκίας και Ελλάδας στη Μεσόγειο από το δυτικό (ΝΑΤΟϊκό) αμυντικό σύστημα ασφαλείας. Και σε αυτό δεν έχει κατ’ αρχήν καμία «στρατηγική» αντίρρηση το Βερολίνο. Στο πλαίσιο αυτών των επιδιώξεων, η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει σήμερα ότι ο αμερικανοΝΑΤΟϊκός παράγων έχει «απέναντί» του και την περίπτωση της Γαλλίας, η οποία, πιστή στην γκωλική παράδοση, βρίσκεται πάντα «με το ένα πόδι» στο ΝΑΤΟ.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει σήμερα άριστες σχέσεις με το Παρίσι, καθώς τα συμφέροντα των χωρών στη Μεσόγειο συναντώνται, με τη γαλλική πλευρά να στηρίζει και τη Λευκωσία και να αντιμάχεται καθαρά και «δυναμικά» την τουρκική πολιτική της «γαλάζιας πατρίδας». Και στο πλαίσιο αυτής της θέσης, η Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν έχει ανοίξει «καυγά» μέσα στο ΝΑΤΟ, το οποίο έχει κατηγορήσει για αδράνεια απέναντι στις τουρκικές στρατιωτικές κινήσεις. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ δεν βλέπουν καθόλου θετικά την υπόθεση της Γαλλίας, ως χώρας με την πλέον ισχυρή, σύγχρονη αμυντική μηχανή στην Ευρώπη και με διατυπωμένη επίμονα την οργάνωση «ευρωπαϊκού στρατού», εμμέσως πλην σαφώς ανταγωνιστικού προς το ΝΑΤΟ.

Στην Αθήνα, σύμφωνα με έγκυρες κυβερνητικές πηγές, συζητείται ότι η κυβέρνηση, συνεργαζόμενη με το Παρίσι και συζητώντας την αγορά σύγχρονων φρεγατών, που θα ενίσχυαν σημαντικά το ελληνικό Π.Ν., βρέθηκε «απέναντι» στην Ουάσινγκτον.

Σε αυτό αποδίδεται παρασκηνιακά η ματαίωση της εν λόγω αγοράς. Από τους ίδιους κύκλους σημειώνεται και ο πλους του αεροπλανοφόρου «Αϊζενχάουερ» στα νερά της Κρήτης για «συνεκπαίδευση» ελληνικών μονάδων, που «ενσωματώθηκαν» στη δύναμη κρούσης του αμερικανικού αεροπλανοφόρου.

«ΣΗΜΑ»

Πρόκειται για μια εξέλιξη που πολύ ενόχλησε την Αγκυρα και ερμηνεύεται στην Αθήνα ως ένα πρώτο αμερικανικό «σήμα», που ήρθε να «θυμίσει» σε Ελλάδα και «τρίτους» ότι δεν είναι (πλέον) «απούσες» οι ΗΠΑ από τη Μεσόγειο και να υπογραμμίσει ότι η χώρα μας ανήκει στο αμερικανοΝΑΤΟϊκό αμυντικό μπλοκ.

Αυτά όλα εξελίχθηκαν διόλου τυχαία, με φόντο τη γαλλική «περίπτωση» και τις ετοιμασίες για την προώθηση της «τριμερούς» του Βερολίνου. Τώρα η κυβέρνηση, διατεθειμένη να συζητήσει, όπως δηλώνει, μόνο για υφαλοκρηπίδα – ΑΟΖ (με σύμφωνη την αντιπολίτευση), έχει απέναντί της την Αγκυρα, που, κατά δήλωση του Ιμπραήμ Καλίν, εκπροσώπου του προέδρου Ερντογάν, «πηγαίνει σε διαδικασία διαλόγου άνευ όρων και προϋποθέσεων».

Η ελληνική διπλωματία σημειώνει εδώ ότι ο Ερντογάν δεν εμπιστεύεται πλέον τον υπουργό Εξωτερικών, κ. Τσαβούσογλου, και «κουμάντο» στον τομέα αυτόν κάνει ευθέως ο έμπιστος του προέδρου, κ. Καλίν. Η άποψή του είναι ότι η Τουρκία είπε «ναι» στην «αποκλιμάκωση» και γι’ αυτό απαιτεί «ανταλλάγματα» από τη διαδικασία, που οργανώνει η καλή φίλη του κ. Ερντογάν, κ. Μέρκελ, για λογαριασμό της Ουάσινγκτον.

Η Αθήνα «περιμένει» τώρα την Τουρκία, που εμμένει στην τακτική της να εκθέσει (to blame) την Ελλάδα ως αδιάλλακτη και αρνούμενη τον διάλογο, όπως το επιδιώκει και σε περίπτωση πολεμικού «επεισοδίου» στο Αιγαίο, όπου προκαλεί την ελληνική πλευρά να ρίξει μια κανονιά. Το επόμενο διάστημα θα φέρει την ανάγκη για μεγάλες αποφάσεις. Οι θαλάσσιες ζώνες έχουν στο κέντρο τους και το τουρκολιβυκό σύμφωνο. Τα όσα θα αναγράφονταν σε ένα κείμενο της γερμανικής «διαμεσολάβησης» ως θέματα (και «ευρωπαϊκά») προς συζήτηση, ποια θα είναι η «ατζέντα» ενός ελληνοτουρκικού διαλόγου – ή «διαπραγμάτευσης» κατά την άποψη της Τουρκίας. Από αυτά θα κριθεί και η υπόθεση της Κύπρου, που για την ώρα κινείται «από δίπλα»…

***Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Ροή Ειδήσεων

  • All
  • ΠΟΛΙΤΙΚΗ