Εντύπωση και πολλά ερωτηματικά προκαλεί αν μη τι άλλο το άγχος των γνωστών δημοσιογραφικών παράκεντρων, τα οποία στα χρόνια της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχαν αναλάβει εργολαβικά την επικοινωνιακή στήριξη των σκευωριών που στήνονταν εναντίον κάθε είδους αντιπάλου του διδύμου Τσίπρα-Καμμένου, να βγάλουν… λάδι τα χρήσιμα γρανάζια της μηχανής που είχαν δημιουργήσει για την προώθηση των επιδιώξεών τους.
Οι εκτελεστές αυτών των δημοσιογραφικών συμβολαίων, που όπως αποδείχθηκε περίτρανα είχαν ενεργό συμμετοχή στις σχετικές υπόγειες διεργασίες, μέμφονται ανερυθρίαστα τις αρμόδιες Αρχές επειδή ως όφειλαν από την πρώτη στιγμή, ελέγχουν την δράση και τα κίνητρα των δύο περιβόητων από την υπόθεση Noor1, λιμενικών Χριστοφορίδη και Κατσούλη.
Ο μεν πρώτος ήταν εκείνος που ακουγόταν να ζητά συγκεκριμένη κατάθεση από καταδικασμένο σε ισόβια για την εν λόγω υπόθεση προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει δέκα χρόνια στην εξουσία, ενώ ο δεύτερος φέρεται να είχε εξαρχής ρόλο κλειδί σε αυτή την βρώμικη ιστορία.
Προφανώς, όλοι αυτοί οι αμετανόητοι υπηρέτες του μεγαλείου των δύο πάλαι ποτέ συγκυβερνώντων, οι εκπρόσωποι μιας ξεπερασμένης δημοσιογραφικής ζούγκλας, επιθυμούν να διατηρηθεί ες αεί η παρακαταθήκη μεθοδεύσεων τύπου Παππαγγελόπουλου και Παππά ή των παρεμβάσεων στην Δικαιοσύνη του Πάνου Καμμένου που έγραφε στα παλιά του τα παπούτσια την αρχή της διάκρισης των εξουσιών.
Δεν αντιλαμβάνονται βλέπετε πως δυστυχώς γι’ αυτούς, στην Ελλάδα της Δημοκρατίας οι νόμοι και η τήρησή τους είναι πέρα και πάνω από οποιοδήποτε συμφέρον, όσο ισχυρό κι αν είναι αυτό…
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά….
Πριν 4 χρόνια, άρχισε να εξυφαίνεται μια πρωτοφανής σκευωρία ενοχοποίησης ενός απολύτως αθώου ανθρώπου με την σύμπραξη επιχειρηματιών, υπουργών της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δημοσιογράφων και προσώπων που ανήκαν στον δικαστικό χώρο.
Πρωταγωνιστές της σκευωρίας που επεδίωκε, με υποκοσμικές κυριολεκτικά ενέργειες να ενοχοποιήσει απολύτως αθώο για την βαρύτατη υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών μεγάλης ποσότητας – την γνωστή ως υπόθεση Noor 1 – υπήρξαν οι λιμενικοί προανακριτικοί υπάλληλοι.
Ο ένας εξ αυτών ενόρκως εξεταζόμενος κατέθεσε εν γνώσει του αδιστάκτως ψέματα.
Ο άλλος πού είχε και την κάλυψη του προηγούμενου, ως ανωτέρου του, ασκούσε τεράστιες πιέσεις σε κρατούμενο πού είχε καταδικαστεί για την υπόθεση να καταθέσει εν γνώσει του ψέματα για να ενοχοποιήσει τον απολύτως αθώο και άσχετο με την υπόθεση Βαγγέλη Μαρινάκη.
Και όλα αυτά συνέβαιναν ενώ είχε διεξαχθεί επί μακρό χρονικό διάστημα κύρια ανάκριση από τακτική δικαστή και είχε διεξαχθεί και η πρωτόδικη δίκη.
Ο λιμενικός προανακριτικός υπάλληλος Χριστοφορίδης μεταχειρίστηκε εκβιαστικά μέσα για να εξαναγκάσει τον κρατούμενο να καταθέσει ενόρκως ψέματα με τα οποία να ενοχοποιήσει τον κ. Μαρινάκη.
Το ότι το έπραξε, αποδεικνύεται περίτρανα και με τρόπο πού δεν επιδέχεται διάψευση από την καταγραφή και δημοσιοποίηση της συμπεριφοράς του.
Ασκούσε δηλαδή αφόρητες πιέσεις προς τον κρατούμενο, με την διατύπωση απειλών για την ζωή του ιδίου και μελών της οικογενείας του με τα ν υπόσχεση της ευνοϊκής έκβασης της υπόθεσής του στο Eφετείο, αλλά και συντομότερης αποφυλάκισής του και καταβολής τεραστίου χρηματικού ποσού από συγκεκριμένο επιχειρηματία τον οποίο επωνύμως επικαλείτο και από άλλους τρίτους.
Στην επίμονη και σταθερή άρνηση του κρατουμένου να ενδώσει στις αφόρητες πιέσεις του, ο λιμενικός αντιτάσσει με πείσμα την δική του επιμονή και μακρά επιχειρηματολογία.
Αυτή είναι η πελώρια αλήθεια, η διάψευση της οποίας είναι αδύνατη. Λόγος και για τον οποίο οχυρώθηκε υπό το επιχείρημα ότι η καταγεγραμμένη συμπεριφορά του είναι δήθεν παράνομη. Προσποιήθηκε έτσι ότι ο ομολογημένος και από τον ίδιο ρόλος του ως προανακριτή ήταν τάχα εκείνος ενός απλού συνομιλητή που παρανόμως κατεγράφη η ιδιωτική του συνομιλία.
Στην ελεεινή αυτή μεθόδευση συμπρωταγωνίστησαν, πλην εκείνων που παρείχαν υπόσχεση καταβολής τεραστίου χρηματικού ποσού, υπουργοί της τότε κυβέρνησης που συνέπραξαν προκειμένου να καταστεί αποτελεσματική η προσπάθεια του προανακριτή λιμενικού και να εξασφαλιστεί η ψευδής κατάθεση του κρατούμενου.
Ειδικότερα, ο ένας εξ αυτών Πάνος Καμμένος, υπουργός τότε Εθνικής Άμυνας, τηλεφώνησε επανειλημμένα στον κρατούμενο για να τον πείσει να καταθέσει ψευδώς και όταν η συμπεριφορά του αποκαλύφθηκε, με περίσσευμα άνεσης πρόβαλε ξεκάθαρα αντιφατικές αιτιολογίες στην βουλή. Δηλαδή, προφάσεις εν αμαρτίαις.
Ο άλλος, υπουργός Δικαιοσύνης τότε, εξασφάλισε μεσονύκτια επίσκεψη της προϊσταμένης της εισαγγελίας στις φυλακές για να πάρει κατάθεση του ίδιου κρατουμένου με το ίδιο περιεχόμενο. Κατάθεση που ποτέ δεν δόθηκε.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας συνομιλεί ως προς τις ενέργειές του αυτές με τον δημοσιογράφο Τριανταφυλλόπουλο που διαθέτει, ελέγχει και αρθρογραφεί μέσω της ιστοσελίδας του «Ζούγκλα».
Ο ίδιος δημοσιογράφος ενημερώνει με σειρά μηνυμάτων του τον κρατούμενο την νύχτα της εισαγγελικής επίσκεψης στις φυλακές του Αυλώνα ότι εκείνος εξασφάλισε την επίσκεψη της εισαγγελέως, τον λόγο για τον οποίο καθυστέρησε να πάει και ότι είναι ενήμερη όλη η πολιτική ηγεσία και επωνύμως ο Καμμένος.
Επτά πολύωρες επισκέψεις έκανε ο λιμενικός προανακριτής για να πείσει τον κρατούμενο να καταθέσει ψέματα κατά του Βαγγέλη Μαρινάκη. Περιέργως, στις περισσότερες εξ αυτών ο δεύτερος προανακριτικός υπάλληλος που πήγαινε μαζί του και όφειλε να είναι παρών κατά την εξέταση του κρατούμενου απουσίαζε, είτε για να πιεί καφέ, είτε γιατί συζητούσε με τον σκοπό, όπως ενόρκως καταθέτουν εξεταζόμενοι οι δεύτεροι προανακριτικοί υπάλληλοι.
Αυτή υπήρξε πράγματι η βρώμικη μεθόδευση που δυστυχώς κατέληξε σε μια προκλητικά άδικη δίωξη, η εκκρεμότητα της οποίας επί δυόμιση τώρα χρόνια, αποκαλύπτει μεν την αβασιμότητά της, δεν παύει όμως αδικαιολόγητα να διατηρεί σε βασανιστική ομηρεία έναν απολύτως αθώο.
Οι συντελεστές εκείνης, λοιπόν, της πρωτοφανούς σκευωρίας τολμούν σήμερα να αντιστρέψουν για άλλη μια φορά την αλήθεια. Και τώρα το πράττουν μήπως και συγκαλύψουν τα σοβαρότατα εγκλήματά τους, η αποκάλυψη και ο καταλογισμός των οποίων απαιτείται για λόγους νομιμότητας.
Στην μάταιη αυτή προσπάθεια επιστρατεύτηκε και κάποιος αυτοχαρακτηριζόμενος ως επικεφαλής Παρατηρητηρίου Διαφάνειας Λιμενικού Συστήματος, ο οποίος υποδύεται τον καθηγητή ποινικής δικονομίας και απευθύνει υποδείξεις προς τους αρμόδιους εισαγγελικούς και δικαστικούς παράγοντες. Παραδόξως όμως και αυτός δεν πληροφορήθηκε τίποτα από όσα οι βαρύτατα εγκληματούντες έπρατταν σε βάρος αθώου πολίτη. Ούτε και τώρα έχουν οι σκευωροί συνείδηση της πραγματικότητας την οποία δημοσιοποιούν.
Η αλήθεια τους πανικοβάλλει. Κυρίως όμως τους εκθέτει στην κρίση των άτρομων υπερασπιστών της νομιμότητας.
