Σαν σήμερα, στις 10 Σεπτεμβρίου του 1898, δολοφονείται στην Γενεύη η Αυτοκράτειρα της Αυστρίας και βασίλισσα της Ουγγαρίας, Ελισάβετ. Η εύθραυστη και αντισυμβατική γαλαζοαίματη γέννησε με τη φαινομενικά παραμυθένια ζωή της έναν τεράστιο μύθο που σπάνια απόλαυσε ξανά ευρωπαίος μονάρχης, έναν μύθο που και η ίδια, υποστήριξε όσο ζούσε, με την αντισυμβατικότητά της. Ο τραγικός της θάνατος ήταν το τέλος μιας ταραχώδους, δυστυχισμένης και συχνά-παρεξηγημένης ζωής.
Το νησί των Φαιάκων και η έπαυλη του Αχιλλείου αποτέλεσε για την Αυτοκράτειρα Ελισάβετ, την Σίσσυ της Κέρκυρας, το κατοπινό ησυχαστήριο, το απάνεμο καταφύγιο από τα περιοριστικά πρωτόκολλα των Αψβούργων και τα απανωτά δυσβάσταχτα χτυπήματα της μοίρας. Η φύση και οι άνθρωποι του νησιού αποτέλεσαν για εκείνην τον απαραίτητο καταλύτη για να ξεχάσει και να θεραπεύσει το πένθος και τη δυστυχία της.
Η Σίσσυ, αποτελεί για την Κέρκυρα την καλύτερη και ιδανικότερη πρέσβειρα, καθώς η ιδιαίτερη σχέση της με το νησί μας πρέπει να αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, αφήσαμε το μύθο της προσωπικότητάς της, αλλά και το ίδιο το μνημείο του Αχιλλείου στην τύχη τους, μείναμε στις όποιες δάφνες της φυσικής εξέλιξης και ροής των πραγμάτων, χωρίς να επιδιώξουμε ποτέ να εκμεταλλευτούμε ουσιαστικά με δράσεις και πρωτοβουλίες όλη ετούτη την κληρονομιά που μας άφησε πίσω η εμβληματική φυσιογνωμία της. Ο μύθος της Σίσσυ, μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί από την Κέρκυρα. Με εκδηλώσεις, ημερίδες, συνέδρια, αμφικτιονίες, πρωτότυπες δράσεις και πρωτοβουλίες που θα έχουν τη δυναμική να διατρανώσουν το πέρασμά της από τον τόπο μας, να αναδείξουν τα θετικά στοιχεία που συνάντησε εκείνη στο νησί μας και να αποτελέσουν εφαλτήριο για περαιτέρω διαφήμιση του τόπου μας στο ευρύ κοινό.