Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι έχουν σηκώσει μέχρι σήμερα όλα τα βάρη της κρίσης και των
μνημονίων. Η πανδημία του covid-19 δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο την κατάσταση και μεγάλωσε τις
ανισότητες. Σε τέτοιες δυσχερείς καταστάσεις είναι που χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή η
μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των εργαζομένων, πέρα από χρώματα, κόμματα, παρατάξεις και προσωπικές
επιδιώξεις.
Δυστυχώς, σε αυτήν την περίοδο το ΠΑΜΕ επέλεξε και πάλι για κύριο αντίπαλό του το προσωρινό
Διοικητικό Συμβούλιο του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, κατηγορώντας το προσφάτως σχεδόν για όλα
τα δεινά που συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα, ίσως και για τον ίδιο τον CV-19. Χωρίς τέλος ο κατήφορός
τους, έχουν πάρει διαζύγιο με τη νοημοσύνη και τη νομιμότητα, αγνοούν τις δικαστικές αποφάσεις,
διοργανώνουν μεταξύ φίλων άτυπες και χωρίς ουσία γενικές συνελεύσεις ενός…παράλληλου Εργατικού
Κέντρου. Μάλιστα ετοιμάζονται να προκηρύξουν και δικές τους εκλογές(!), όπως λένε. Πιθανώς να
ανακηρύξουν κι ένα παράλληλο προεδρείο… Ούτως ή άλλως η θεωρεία για τα παράλληλα σύμπαντα τούς
δίνει άπειρες εκδοχές για τη δική τους παραληρηματική πραγματικότητα.
Συνεχίζουν να επαίρονται για τη μαζική συμμετοχή στις τελευταίες εκλογές των
Ξενοδοχοϋπαλλήλων (μιλάμε για περίπου το 1/4 των εγγεγραμμένων μελών), αγνοώντας ότι όλη αυτή
διαδικασία, αλλά και ό,τι προηγήθηκε αυτής, βρίσκεται υπό δικαστικό έλεγχο κατόπιν ενέργειας της
ίδιας της Ομοσπονδίας τους. Όπως έχουμε αναφέρει ξανά, εκεί άλλωστε έγκειται όλη η φούρια τους να
αγνοηθεί η πανδημία και να πραγματοποιηθούν άρον άρον εκλογές, ώστε να προλάβουν τυχόν
δυσάρεστες δικαστικές αποφάσεις.
Συνεχίζουν να κατηγορούν εμάς για τη νομιμότητα όταν από τους δικούς τους εκπροσώπους στο
Δ/Σ ο ένας είναι πάντα άεργος και ανασφάλιστος, ο άλλος είναι μαγαζάτορας, ο τρίτος μένει εκτός
Κέρκυρας και δεν είναι καν αντιπρόσωπος!
Εν τέλει, συνεχίζουν να κρατούν όμηρο το Εργατικό Κέντρο, από ιδιοτέλεια και μόνο, εμπλέκοντάς
το σε έναν δικαστικό κυκεώνα που οι ίδιοι ξεκίνησαν, βάλλοντας κατά όλων των Σωματείων που δεν
μπορούσαν να ελέγξουν, πριν τις εκλογές στις αρχές του ’19, όπως άλλωστε το ίδιο είχαν κάνει (χωρίς
επιτυχία) και μετά τις εκλογές του ’16. Εμείς δεν έχουμε να αντιτάξουμε σε αυτή την πρακτική της
διάσπασης τίποτε άλλο από την ανάγκη για συναδελφική ενότητα και σεβασμό στις δημοκρατικές αρχές.