Η νησίδα Λαζαρέτο στην Κέρκυρα έχει μακρά ιστορία άμεσα συνδεδεμένη με τους
αγώνες του λαού μας, του εργατικού και ταξικού λαϊκού κινήματος.
Το νησάκι, αυτό πέρα από το ότι λειτούργησε επί αιώνες ως λοιμοκαθαρτήριο – χώρος
βασανισμένων από ασθένειες, αποτελεί και ένα από τα σύμβολα της σύγχρονης ταξικής
πάλης της χώρας μας. Το 1943 δημιουργήθηκε στο νησί στρατόπεδο συγκέντρωσης από
τους Ιταλούς, όπου εγκλείστηκαν εξόριστοι Κερκυραίοι, άλλοι Επτανήσιοι, Ηπειρώτες και
198 Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές που η δικτατορία του Μεταξά παρέδωσε στους
κατακτητές. Ενώ κατά την περίοδο 1946-1954 αποτέλεσε τόπο εκτέλεσης άνω των εκατό
και ίσως συνολικά διακοσίων κομμουνιστών και αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης που
στην πλειοψηφία τους ήταν νέα παιδιά, που αρνήθηκαν να αποκηρύξουν το
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, την πίστη τους στο δίκιο του λαού, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ,
την ΕΠΟΝ και τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.
Για πολλά χρόνια η χρήση της νησίδας είχε παραχωρηθεί από τον Ελληνικό Οργανισμό
Τουρισμού και συνδεδεμένους με αυτόν φορείς στον Δήμο Κέρκυρας, προκειμένου αυτή
να αναδειχθεί ως Ιστορικός Τόπος. Σχεδιάζοντας ωστόσο μια ανάδειξη που αλλοίωνε την
αλήθεια του παρελθόντος με το βλέμμα στραμμένο στο παρόν και στο μέλλον.
Υποβιβάζοντας δηλαδή, αλλά και αλλοιώνοντας το χαρακτήρα του ως τόπου εκτελέσεων,
σχεδιάζοντας μουσείο ιατρικής ιστορίας και ταξικής συμφιλίωσης. Ζητώντας δηλαδή την
συμφιλίωση αυτών που όπλιζαν τα ντουφέκια των στρατιωτών στο εκτελεστικό
απόσπασμα και αυτών που έδιναν την ίδια τη ζωή τους, αρνούμενοι να υπογράψουν μία
δήλωση μετάνοιας.
Ωστόσο αν και το 1992 η Βουλή των Ελλήνων εψήφισε τον νόμο 4049/2012, το άρθρο
36 του οποίου προέβλεψε ονομαστικά τη μεταβίβαση της κυριότητας της νησίδας
Λαζαρέτο στον Δήμο Κέρκυρας, οι προσκείμενες στην κυβέρνηση ηγεσίες του Δήμου
Κεντρικής Κέρκυρας και της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, καθώς και κρατικοί φορείς, που
έχουν κληθεί με τοπικά δημοσιεύματα να αναγνωρίσουν/αποδεχθούν δημοσίως την
κυριότητα του Δήμου στη νησίδα Λαζαρέτο, σιωπούν, ενώ, σύμφωνα με τα ίδια
δημοσιεύματα, ατύπως κυκλοφορούν σενάρια για επιθυμία ιδιωτικών φορέων να
κατατμηθεί η νησίδα σε τμήμα που θα παραμείνει Ιστορικός Τόπος και σε τμήμα όπου θα
μπορεί να αναπτυχθεί δήθεν ήπια επιχειρηματική αξιοποίηση.
Τέτοιες απαράδεκτες παρεμβάσεις δεν ταιριάζουν στο Λαζαρέτο. Η μετατροπή ενός
χώρου ιστορικής μνήμης, ενός χώρου θυσίας σε τουριστική ατραξιόν είναι τουλάχιστον
ιεροσυλία.
Ο λαός της Κέρκυρας, είναι αποφασισμένος να πράξει ό,τι απαιτείται για τη διαφύλαξη
της ιστορικής κληρονομιάς του και την κατάλληλη ανάδειξη του ιερού αυτού Ιστορικού
τόπου-Μνημείου των αγώνων του κερκυραϊκού, του επτανησιακού και ολόκληρου του
ελληνικού λαού.
Ερωτώνται οι αρμόδιοι υπουργοί:
– Αν αναγνωρίζουν και συνομολογούν ή όχι την κυριότητα του διάδοχου Δήμου
Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων στη νησίδα Λαζαρέτο;
– Σε τι ενέργειες θα προβούν για να αποχαρακτηριστεί το Λαζαρέτο ως μνημείο «εθνικής
συμφιλίωσης», που άλλωστε παραποιεί και την Ιστορία του τόπου και να παραμείνει ο
χαρακτηρισμός «ιστορικό μνημείο».
– Σε τι ενέργειες θα προβούν για να γίνουν οι απαραίτητες παρεμβάσεις συντήρησης,
ανάδειξης αλλά και πρόσβασης στον χώρο.
