Η διαχρονική τακτική των ίσων αποστάσεων και οι φήμες για στήριξη στα φαβορί
Πρέπει να υπερασπιστούµε το “εµείς” του ΠΑΣΟΚ και όχι το “εγώ” του καθενός διεκδικητή της αρχηγίας», επισηµαίνει στις κατ’ ιδίαν συνοµιλίες του ο Κώστας Λαλιώτης
, το όνοµα του οποίου εµπλέκεται ξανά τις τελευταίες ηµέρες στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για την ανάδειξη νέας ηγεσίας στο ΚΙΝ.ΑΛ.
Από αυτή τη «διπλωµατική» απάντηση µπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς ότι ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος παράγοντας του ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει να µην εκτεθεί υπέρ της υποψηφιότητας κανενός εκ των διεκδικητών της ηγεσίας, ακόµα και όταν έχουν δει το φως της δηµοσιότητας πληροφορίες που τον φέρουν να ενθαρρύνει την επιστροφή του Γ. Παπανδρέου στα πολιτικά πράγµατα της χώρας µε την ανάληψη της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛ.
Τη συγκεκριµένη φηµολογία ο ίδιος ναι µεν τη διαψεύδει σε προφορικό επίπεδο, ωστόσο αποφεύγει να το πράξει επισήµως µε µια ξεκάθαρη και δηµόσια ανακοίνωση, µε αποτέλεσµα η στάση του αυτή να µην καθίσται αξιόπιστη απέναντι σε όσους επιχειρούν να «κερδίσουν» τη στήριξή του στην πορεία προς τις εσωκοµµατικές εκλογές.
Με τον έναν ή µε τον άλλον τρόπο, θέτει σε καθεστώς «εναγώνιας αναµονής» όσους φιλοδοξούν να αποσπάσουν µε επίσηµο τρόπο την
υποστήριξή του προς την υποψηφιότητά τους.
Στο ερώτηµα «µε ποιον είναι ο Κ. Λαλιώτης στη µάχη για τις εσωκοµµατικές εκλογές;» η απάντηση µοιράζεται στα πρόσωπα δύο υποψηφίων: του Γιώργου Παπανδρέου και του Νίκου Ανδρουλάκη.
Πριν από τις ραγδαίες εξελίξεις που προέκυψαν µε την περιπέτεια της υγείας της Φ. Γεννηµατά και τον αναπάντεχο θάνατό της, ο Κ. Λαλιώτης εµφανιζόταν να βλέπει µε θετικό µάτι την αλλαγή ηγεσίας στο ΚΙΝ.ΑΛ. µέσα από την ανάδειξη του Ν. Ανδρουλάκη στην προεδρία του κόµµατος.
Οταν, όµως, ενεπλάκη ο Γ. Παπανδρέου στην κούρσα διαδοχής, υπήρξαν διαρροές, τις οποίες ο Κ. Λαλιώτης δεν διέψευσε ποτέ ουσιαστικά, πως ο ίδιος πλέον δίνει αγώνα στο παρασκήνιο υπέρ του πρώην πρωθυπουργού, και µάλιστα ενθαρρύνει το σενάριο της προοδευτικής διακυβέρνησης µε τη συγκρότηση ενός «αντιδεξιού µετώπου» σε συντονισµό µε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Με τη νέα τροπή που έχουν πάρει τα γεγονότα, ο Κ. Λαλιώτης υποχρεώνεται πλέον να επιλέξει τον δρόµο της «σιωπής», δείχνοντας πως κρατά ίσες αποστάσεις από όλους και ουδέτερη στάση, ασχέτως αν και µέχρι πρότινος είχε δώσει ελπίδες σε «κάποιους».
Αλλωστε, και µέσα από την εξέταση της πολιτικής του διαδροµής επιβεβαιώνεται η απροθυµία του να «πάρει πάνω του» το ρίσκο µιας ξεκάθαρης επιλογής ή απόφασης σε ιστορικές δοκιµασίες του χώρου.
Τρανταχτό παράδειγµα η στάση του στο ιστορικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, όπου κρινόταν η διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου στην ηγεσία του κόµµατος και ο ίδιος πρότεινε το µοντέλο της δυαρχίας: δηλαδή, να είναι ο Κ. Σηµίτης πρωθυπουργός και πρόεδρος της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ και ο Ακης Τσοχατζόπουλος να αναλάβει την αρχηγία του κόµµατος.
Οι πράξεις
Ο Κ. Λαλιώτης προτάσσει την ενότητα του ΚΙΝ.ΑΛ. και την αυτονοµη πορεία του χώρου, θέτοντας ως προαπαιτούµενο τον σεβασµό απέναντι στη «µαθηµατική εξακρίβωση των πραγµάτων». ∆ηλαδή πως από όλες τις πράξεις της αριθµητικής πρέπει να επιλεγούν αυτές που δεν οδηγούν σε «αφαιρέσεις» και «διαιρέσεις». Αρα, η «πρόσθεση» και ο «πολλαπλασιασµός».
Επίσης, διακηρύσσει πως το ΚΙΝ.ΑΛ. πρέπει να αποφύγει τον κατήφορό του στις επικίνδυνες ατραπούς τριών συνδρόµων, που θα επιφέρουν «θανατηφόρα» αποτελέσµατα στην ύπαρξή του: του συνδρόµου του «αδελφοκτόνου Κάιν», του συνδρόµου του Προκρούστη, που οδηγεί σε «πετσόκοµµα της ενότητας», και του συνδρόµου του «Τιτανικού», µέσα από µια «µακαριότητα» και «αφασία» για το µέλλον της παράταξης.
Επίσης, ο Κ. Λαλιώτης, αν και γνωστός για την «αντιδεξιά» του παράδοση, φέρεται ότι εκτιµά πως ο «κατάλληλος» άνθρωπος για να κερδίσει τον Κ. Μητσοτάκη στις επόµενες εθνικές εκλογές δεν είναι ο Αλ. Τσίπρας, που µπορεί στην παρούσα φάση να παρακολουθεί µε ενδιαφέρον τις εξελίξεις στο ΚΙΝ.ΑΛ., έχοντας την ελπίδα πως στο τέλος θα «συγκροτήσουν» από κοινού ένα ενιαίο µέτωπο εναντίον της Ν.∆.
