Όταν πριν λίγο καιρό αντιληφθήκαμε ότι η περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων, γνωστό στέλεχος της νεοδημοκρατικής ελίτ, χρησιμοποιεί μια δημόσια υπάλληλο όχι στην έδρα της Περιφέρειας στις Αλυκές Ποταμού στην Κέρκυρα, θέση για την οποία έχει αποσπασθεί από το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, αλλά στο προσωπικό/οικογενειακό πολιτικό γραφείο της κ. Κράτσα-Τσαγκαροπούλου και του συζύγου της και πρώην υπουργού κ. Κράτσα στο Κολωνάκι, αντιδράσαμε άμεσα ως παράταξη της ΑΝΑΣΑ και ζητήσαμε εξηγήσεις ενώπιον του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Η απάντηση της περιφερειάρχη υπήρξε μια μικρή έκπληξη για μας. «..Μπορώ να διαθέτω τους υπαλλήλους του γραφείου της περιφέρειας όπου θέλω και όπου νομίζω ότι εξυπηρετούν το έργο μου…» δήλωσε σε ελεύθερη μετάφραση!
Θεωρήσαμε το γεγονός ότι δεν έλαβε καθόλου υπ’ όψη τις παρατηρήσεις μας (για παράδειγμα ότι σύμφωνα με τον οργανισμό της ΠΙΝ όλοι οι υπάλληλοι πρέπει να τοποθετούνται και να υπηρετούν οπωσδήποτε σε οργανική μονάδα της Περιφέρειας),ή το γεγονός ότι δεν προβληματίστηκε ούτε στιγμή από την κοινή ανακοίνωση καταδίκης της πράξης αυτής από τους τέσσερις συλλόγους των υπαλλήλων της περιφέρειας, ως μια προσπάθειά της να βγει από την δύσκολή θέση χρησιμοποιώντας την μεθοδολογία «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση».
«Πριν αλέκτωρ φωνήσαι», ένα δεύτερο περιστατικό κατά το οποίο η περιφερειάρχης χρησιμοποιεί το υπαλληλικό προσωπικό της ΠΙΝ για εξυπηρέτηση προσωπικών/οικογενειακών της συμφερόντων έλαβε χώρα, και μας βοήθησε να προσεγγίσουμε καλύτερα την πρακτική της.
Συγκεκριμένα, χρησιμοποίησε δημοσιογράφο μετακλητό υπάλληλο του γραφείου Περιφερειάρχη προκειμένου να στείλει σε όλα τα ΜΜΕ το βιογραφικό σημείωμα και τις επαγγελματικές επιτυχίες της θυγατρός της!
Είναι προφανές ότι η πρακτική αυτή της κ. Κράτσα-Τσαγκαροπούλου (να χρησιμοποιεί αδίστακτα τις υπηρεσίες του δημοσίου, αντί για την εξυπηρέτηση των πολιτών, για την ικανοποίηση προσωπικών της επιδιώξεων και συμφερόντων) δεν είναι τυχαίο γεγονός. Είναι αποτέλεσμα της βαθιά εδραιωμένης αντίληψης της ότι το δημόσιο οφείλει να την υπηρετεί.
Ίσως η δεκαπενταετής σίτισή της ως Ευρωβουλευτής (ελέω επιλογής των αρχηγών του κόμματος), ίσως η ανάλογη εικόνα του συζύγου της ως βουλευτή και υπουργού, βοηθούν στην διαμόρφωση μιας τέτοιας, απεχθούς για τους πολλούς, νοοτροπίας.
Είναι βέβαιο ότι αυτή η συμπεριφορά δεν απηχεί τις απόψεις ούτε όσων την ακολούθησαν στις εκλογές του 2019, αλλά ούτε και ευρύτερα τις απόψεις των απλών ψηφοφόρων και μελών της ΝΔ. Πως θα μπορούσε άλλωστε!
Ταυτίζεται όμως απολύτως με την πρακτική και την πολιτική συμπεριφορά της οικογένειας Μητσοτάκη, η οποία, διαχρονικά σιτιζόμενη από τον δημόσιο κορβανά, χρησιμοποιεί τις δημόσιες υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση και γιγάντωση μιας μικρής ιδιωτικής ελίτ.
Τελικά, όλα έχουν την εξήγησή τους.
