Η βία κατά των γυναικών μας αφορά όλες και όλους.
H 25η Νοεμβρίου είναι μια εμβληματική μέρα, θυμίζοντάς μας, ότι στις 25/11/1960, η τότε Δομινικανή
δικτατορία δολοφόνησε τρεις γυναίκες, αδελφές, αφού πρώτα τις βασάνισε. Από τότε, αυτή η μέρα
θεωρείται, ως μια μέρα μνήμης και διαμαρτυρίας κατά της βίας που ασκείται στις γυναίκες σ’ όλον τον
κόσμο.
Το 1999 ο ΟΗΕ την καθόρισε ως Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των
γυναικών, προκειμένου να συνειδητοποιήσει η κοινωνία μας, ότι η βία κατά των γυναικών είναι μια
απαράδεκτη συμπεριφορά, που δυστυχώς συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας.
Μία στις τρεις γυναίκες στον κόσμο έχει πέσει θύμα κακοποίησης, μιας από τις πιο φρικιαστικές, επίμονες
και διαδεδομένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ πενήντα γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση
δολοφονούνται κάθε εβδομάδα.Μέχρι πριν από κάποια χρόνια, η ενδοοικογενειακή βία ήταν μια καθαρά ιδιωτική υπόθεση. Σήμερα, τοενδιαφέρον των κρατικών φορέων ολοένα και αυξάνεται.
Η ημέρα αυτή, μας υπενθυμίζει, ότι οφείλουμε να
αναδείξουμε το πρόβλημα, να σπάσουμε τις όποιες αλυσίδες της σιωπής και να ενθαρρύνουμε τις
γυναίκες που δέχονται βία ή κινδυνεύουν να υποστούν βία ή πολλαπλές διακρίσεις να ζητήσουν
βοήθεια, προκειμένου να απελευθερωθούν από τα δεσμά του φόβου, της απομόνωσης και της ενοχής.
Η βία κατά των γυναικών μας αφορά όλες και όλους. Δεν έχει ένα μόνο πρόσωπο και δεν αφορά μόνο
το άτομο που την υφίσταται. Δεν πρόκειται για ατομική υπόθεση, αλλά για κοινωνικό πρόβλημα που απαιτεί
τη συνεργασία και την κινητοποίηση όλων μας για την αποτελεσματική πρόληψη και καταπολέμησή του.
Είναι ένα βαθιά, καθολικό φαινόμενο, που εκδηλώνεται σε κάθε γωνιά της γης, σε γυναίκες
ανεξαρτήτου εκπαιδευτικής, οικονομικής, οικογενειακής ή άλλης κατάστασης.Οφείλουμε ως πολιτεία και ευνομούμενη κοινωνία να πάρουμε μία σταθερή και ξεκάθαρη θέση, να
προωθήσουμε συντεταγμένα τα δικαιώματα των γυναικών και τις ίσες ευκαιρίες και να δώσουμε
επιτέλους τέλος στον βιασμό και στη σεξουαλική κακοποίηση κάθε είδους.
Οφείλουμε να αναδείξουμε το πρόβλημα, να σπάσουμε τις όποιες αλυσίδες της σιωπής και να
ενθαρρύνουμε τις γυναίκες που δέχονται βία ή κινδυνεύουν να υποστούν βία να ζητήσουν βοήθεια,
προκειμένου να απελευθερωθούν από τα δεσμά του φόβου, της απομόνωσης και της ενοχής.
Πρέπει να σταθούμε όλοι αρωγοί στην προσπάθεια περιορισμού και στη συνέχεια εξάλειψης αυτού
του «εγκλήματος» που καταπατά κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν,
διασφαλίζοντας ίσες ευκαιρίες και ίσες συνθήκες στον δημόσιο βίο και για τις γυναίκες. Είναι ίσως
η «συμβολική αρχή» στην τμηματική επίλυση ενός γιγάντιου προβλήματος.
