Είναι πλέον φανερή η διαπίστωση ότι η μορφή της εγκληματικότητας στη Χώρα μας έχει αλλάξει αρδην.

Καθημερινά βλέπουμε εγκλήματα πρωτοφανή, που ουδεμία σχέση έχουν με την εγκληματική πραγματικότητα μια 5ετιας η μιας 10ετιας πριν.

Γυναικοκτονιες, βιασμοί, παιδοκτονίες κλπ είναι σε ημερήσια διάταξη. 

Και το πιο σημαντικό είναι ότι συνήθως οι δράστες δεν συνειδητοποιούν τη βαρύτητα της πράξης τους. Έχουν άρνηση της πραγματικότητας. Είναι τόσο αποφασισμένοι να το κάνουν. 

Ποτέ στην Ελλάδα ως τώρα δεν είχαμε αντιμετωπίσει τέτοια μορφή εγκληματικότητας, η οποία ήταν πολύ σποραδική, ενώ σήμερα είναι η επικρατούσα. 

Αυτό που συμβαίνει θυμίζει εγκληματικότητα Αμερικής η άλλων, ξένων προς τη δίκη μας νοοτροπία, χωρών.  

Το φαινόμενο είναι πολύ ανησυχητικό, αφού τα αίτια του είναι σαφώς κοινωνικά. 

Είναι φανερό ότι η 10ετης οικονομική κρίση, τα μνημόνια και αμέσως μετά οι περιορισμοί της κοινωνίας λόγω του κορονοϊου, διαμόρφωσαν ιδιότυπα μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων και διαβρωσαν την ελληνική κοινωνία. 

Είναι βέβαιο ότι το νέο αυτό φαινόμενο των στυγνών εγκληματικών συμπεριφορών, πρέπει να απασχολήσει την αντεγκληματική πολιτική της Χώρας μας και να μελετηθεί πολύ σοβαρά, ως προς τα αιτία και τις συνέπειες του, αλλά και ως προς την αντιμετώπιση του. 

Και αν και δεν πιστεύω ότι η αυστηρότητα του νόμου σημαίνει πάντοτε και σωφρονισμό, εντούτοις, μήπως ήρθε η ώρα ο νομοθέτης να εξετάσει το ενδεχόμενο των πραγματικών ισοβίων (όχι των 18 ετών όπως ισχύει) στις περιπτώσεις ιδιαιτέρως ειδεχθων εγκλημάτων;