Σήμερα συμπληρώνονται 53 χρόνια από εκείνο το πρωινό του 1970 όταν ο Κερκυραίος φοιτητής Κώστας Γεωργάκης αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα, στην πλατεία Ματεότι μπροστά στο δικαστικό μέγαρο, διαμαρτυρόμενος για τη χούντα των συνταγματαρχών. Όσο καιγόταν ο κερκυραίος φοιτητής βρήκε το κουράγιο να φωνάξει δυνατά: «Το έκανα για χάρη της Ελλάδας, ζήτω η δημοκρατία, όλοι οι Ιταλοί ας αναφωνήσουν: Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα».
Ο Κώστας Γεωργάκης επέλεξε τον δρόμο της αυτοθυσίας, διαμαρτυρόμενος ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Η ανάγκη του να εκφράζεται ως ελεύθερος άνθρωπος ήταν ισάξια με την ίδια του τη ζωή. Στην τελευταία επιστολή προς τον πατέρα του έγραφε: «…δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, από το να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ένα ελεύθερο άτομο…»
Ο συνεχής αγώνας για την εξασφάλιση των συνθηκών εκείνων -σε επίπεδο κοινωνικό και πολιτικό- που δε θα επιτρέψουν σε κανέναν να αμφισβητήσει ή να εγείρει αξιώσεις απέναντι σε όσα κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα είναι ο σκοπός όλων αυτών των τραγικών πράξεων. Η ιστορική μνήμη άλλωστε αποτελεί οδηγό για την συντριπτική πλειοψηφία των δημοκρατικών πολιτών, οι οποίοι οφείλουν να απαξιώνουν τις εθνικιστικές, μισαλλόδοξες και ρατσιστικές τάσεις και να απομονώνουν τους υποστηρικτές των συγκεκριμένων αντιλήψεων.
Η ανιδιοτέλεια και η αυταπάρνηση του όπως αυτή εκφράστηκε μας δεσμεύει, όλους όσοι πιστεύουμε στα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας να τα προασπίζουμε και να τα ενισχύουμε διαρκώς.
Η κληρονομιά, που μας άφησε ο Κώστας Γεωργάκης, είναι βαριά και πολύτιμη.
Αθάνατη ας είναι η μνήμη του.
