Ο Θανάσης Καρτερός, που τον τελευταίο καιρό ασκούσε σφοδρότατη κριτική στον πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη, επανήλθε σήμερα μετά τον θόρυβο που έχει προκληθεί για τον Αλέξη Τσίπρα μετά την παρέμβασή του πριν από το 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και στο συνέδριο για τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης τονίζοντας ότι «του φορτώνουν τα πάντα με εξαίρεση το προτατορικό αμάρτημα».Μάλιστα, όπως τονίζει ο Θανάσης Καρτερός αφήνοντας αιχμές «παρακολουθούμε ένα είδος πολιτικού λιθοβολισμού του Αλέξη Τσίπρα, αλλά ο Τσίπρας λέει την αλήθεια του και το αλάθητο έχει μόνο ο Πάπας».
Ρίχνοντας, δε, τα βέλη του στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ λέει: «Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη διαφωνία με όσα λέει και στις κοτρόνες. Ιδίως όταν τις εκτοξεύουν ορισμένοι που καταπίνουν την κάμηλο των επιγόνων και διυλίζουν τον κώνωπα του απελθόντος».
Θανάσης Καρτερός: «Ο τελειωμένος εμφανίστηκε ολοζώντανος να πρωταγωνιστεί σε λογής αναλύσεις, εικασίες και σενάρια»
«Γιατί ασχολούνται τόσο πολλοί και τόσο πολύ μαζί του και εκ δεξιών και εξ οικείων, δίνοντας ο καθένας την ερμηνεία που βοελύει τα δικά του σχέδια;» αναρωτιέται ο Θανάσης Καρτερός στο άρθρο του.
Ο αρθρογράφος σχολιάζει τα συμπεράσματα που βγήκαν μετά το Συνέδριο του τύπου «Ο Τσίπρας τελείωσε» αναφέροντας ότι «με έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό ο τελειωμένος εμφανίστηκε λίγο μετά ολοζώντανος να πρωταγωνιστεί σε λογής αναλύσεις, εικασίες και σενάρια».
«Η εξήγηση είναι απλή. Ο Τσίπρας, αν και χωρίς ηγετικό ρόλο, είναι παρών. Είτε σωπαίνει είτε μιλάει» εξηγεί ο Θανάσης Καρτερός.
Και συνεχίζει εξαπολύοντας πυρά: «Κι αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι αντίπαλοι, άσπονδοι “φίλοι”, αλλά και φίλοι τον αντιμετωπίζουν ως παρόντα. Οι μεν επενδύοντας ελπίδες, οι δε κυρίαρχοι, ένθεν κακείθεν, επενδύοντας στο τέλος του τελειωμένου».
«Του φορτώνουν τα πάντα με εξαίρεση το προτατορικό αμάρτημα»
Όπως επισημαίνει στο άρθρο του ο Θανάσης Καρτερός ένας είναι ο κανόνας: Του φορτώνουν τα πάντα με εξαίρεση το προτατορικό αμάρτημα – κι αυτό παίζεται. Και συνεχίζει: «Τον Κασσελάκη, αλλά και την προσπάθεια ανατροπής του, τον Παππά, αλλά και την προσπάθεια να τον πλήξει, τον Πολάκη, αλλά και τον παραμερισμό του, τη “στροφή στο Κέντρο”, αλλά και την αντοχή στον “αριστερισμό”, τον κερματισμένο ΣΥΡΙΖΑ του σήμερα, αλλά και την “επίπλαστη νεότητα” του ΣΥΡΙΖΑ χτες».Όπως αναφέρει ο Θανάσης Καρτερός παρακολουθούμε ένα είδος πολιτικού λιθοβολισμού του Αλέξη Τσίπρα. Και εξηγεί: «Έβαλε κρίσιμα θέματα για την κατάσταση στη χώρα και την Αριστερά, θάφτηκαν κάτω από κοτρόνες ότι η αυτοκριτική του για κάποιους χειρισμούς -δικούς του και της κυβέρνησής του- δείχνει συγκεκριμένους υπουργούς».
«Την αλήθεια του λέει ο Τσίπρας και το αλάθητο έχει μόνο ο Πάπας» καταλήγει ο Θανάσης Καρτερός και ρίχνοντας τα βέλη του λέει: «Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη διαφωνία με όσα λλέει και στις κοτρόνες. Ιδίως όταν τις εκτοξεύουν ορισμένοι που καταπίνουν την κάμηλο των επιγόνων και διυλίζουν τον κώνωπα του απελθόντος.
Το άρθρο του Θανάση Καρτερού
Με όλο τον θόρυβο για τον Αλέξη Τσίπρα μετά την παρέμβασή του πριν από το 4ο Συνέδριο του κόμματος και στο συνέδριο για τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης αναρωτιέσαι: Γιατί ασχολούνται τόσο πολλοί και τόσο πολύ μαζί του; Και εκ δεξιών και εξ οικείων; Δίνοντας ο καθένας την ερμηνεία -με λίγες αξιόλογες εξαιρέσεις- που βοελύει τα δικά του σχέδια και δικαιολογεί τη δική του στάση;
«Ο Τσίπρας τελείωσε» ήταν ένα viral συμπέρασμα μετά την εξέλιξη του Συνεδρίου. «Τελείωσε» ήταν και το επιτύμβιο συμπέρασμα των νεκροπομπών του Μαξίμου. Αλλά με έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό ο τελειωμένος εμφανίστηκε λίγο μετά ολοζώντανος να πρωταγωνιστεί σε λογής αναλύσεις, εικασίες και σενάρια. Θα κάνει νέο κόμμα, παίρνει αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, σχεδιάζει πράγματα και θαύματα.
Η εξήγηση είναι απλή. Ο Τσίπρας, αν και χωρίς ηγετικό ρόλο, είναι παρών. Είτε σωπαίνει είτε μιλάει – δύο φορές μετά την παραίτησή του. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με δικές του προθέσεις ή σχέδια. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι αντίπαλοι, άσπονδοι «φίλοι», αλλά και φίλοι τον αντιμετωπίζουν ως παρόντα. Οι μεν επενδύοντας ελπίδες, οι δε κυρίαρχοι ένθεν κακείθεν, επενδύοντας στο τέλος του τελειωμένου.
Κανόνας: Του φορτώνουν τα πάντα με εξαίρεση το προτατορικό αμάρτημα – κι αυτό παίζεται. Τον Κασσελάκη, αλλά και την προσπάθεια ανατροπής του, τον Παππά, αλλά και την προσπάθεια να τον πλήξει, τον Πολάκη, αλλά και τον παραμερισμό του, τη “στροφή στο Κέντρο”, αλλά και την αντοχή στον “αριστερισμό”, τον κερματισμένο ΣΥΡΙΖΑ του σήμερα, αλλά και την “επίπλαστη νεότητα” του ΣΥΡΙΖΑ χτες.
Έτσι, παρακολουθούμε ένα είδος πολιτικού λιθοβολισμού του Αλέξη Τσίπρα. Έβαλε κρίσιμα θέματα για την κατάσταση στη χώρα και την Αριστερά, θάφτηκαν κάτω από κοτρόνες ότι η αυτοκριτική του για κάποιους χειρισμούς -δικούς του και της κυβέρνησής του- δείχνει συγκεκριμένους υπουργούς.
Την αλήθεια του λέει ο Τσίπρας και το αλάθητο έχει μόνο ο Πάπας. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη διαφωνία με όσα λλέει και στις κοτρόνες. Ιδίως όταν τις εκτοξεύουν ορισμένοι που καταπίνουν την κάμηλο των επιγόνων και διυλίζουν τον κώνωπα του απελθόντος.
