Αλήθεια πόσες γυναίκες πρέπει να θρηνήσουμε ακόμα μέχρι να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για την πρόληψη και την αποτροπή των γυναικοκτονιών;

Μια νέα γυναίκα, ένα ακόμη από τα παιδιά μας που χάνονται άδικα σ’ αυτή τη χώρα, έπεσε νεκρή από το χέρι του πρώην συντρόφου της έξω από το αστυνομικό τμήμα Αγίων Αναργύρων, όπου είχε μεταβεί για να ζητήσει βοήθεια.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια γυναίκα καταγγέλλει την κακοποίησή της αλλά τελικά δολοφονείται επειδή οι αστυνομικοί υποτιμούν το περιστατικό. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η 28χρονη είχε καταγγείλει και στο παρελθόν το σύντροφό της για ξυλοδαρμό και βιασμό αλλά τον φοβόταν και γι’ αυτό είχε αποσύρει τότε τη μήνυση και τώρα αρνιόταν να την υποβάλει.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αμείλικτα:

Πώς αξιολογήθηκαν οι παλιότερες καταγγελίες της;
Γιατί έφυγε χωρίς να λάβει τη βοήθεια που ζήτησε;
Η αξιωματικός υπηρεσίας, αν πράγματι δεν είχε το περιπολικό που ζήτησε η άτυχη γυναίκα, γιατί την άφησε να φύγει; Για ποιο λόγο δεν επέμεινε να την κρατήσει μέχρι να αναλάβει η αστυνομία την ασφαλή μετακίνησή της;

Η συγκεκριμένη γυναικοκτονία αποδεικνύει με τον πιο τραγικό τρόπο την ανεπάρκεια στην αντιμετώπιση της έμφυλης βίας: υποστελέχωση, ελλιπής εκπαίδευση, απουσία εξειδικευμένου προσωπικού.

Δεν θα κουραστούμε να αγωνιζόμαστε:

για την κατοχύρωση του όρου «γυναικοκτονία»
για την επαρκή στελέχωση τμημάτων ενδοοικογενειακής βίας με εξειδικευμένο προσωπικό.
για την επαρκή στελέχωση των τμημάτων σε όλη την χώρα, όπου συνήθως υπάρχει μόνο ένας αξιωματικός υπηρεσίας και ένας φρουρός.
για τη δημιουργία δικτύου προστασίας κακοποιημένων γυναικών

Κύριε Χρυσοχοΐδη, πόσο ασφαλείς μπορούν να νιώθουν στη χώρα οι πολίτες και ιδίως οι γυναίκες;