Κάθε λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα είναι αποδεκτή κι ενίοτε ανακουφιστική στο γενικό πλαίσιο των αμέτρητων δυσχερειών που βιώνουμε τόσο σε επίπεδο καθημερινότητας, όσο και σε επίπεδο κοινωνικής συνοχής.
Μάλιστα όταν ανακοινώνεται μια πρωτοβουλία που θ’ ανακουφίσει έστω και εκτάκτως μια δυσκολία γίνεται αποδεκτή με περίσσιο ενθουσιασμό, μιας κι όλοι διψάμε για διεξόδους, απέναντι στον αχταρμά που μάλλον είναι ο τοπικός μας κανόνας.
Επ’ αυτού λοιπόν θέλω να σημειώσω πως διαβάζοντας πως ο Δήμος Κ. Κέρκυρας προγραμματίζει να θέσει σε λειτουργία το χώρο στάθμευσης στο οικόπεδο του Λυρικού, που από χώρος πολιτισμού μετατρέπεται σε αλάνα (αφού άλλος τρόπος χαρακτηρισμού δεν ήταν εύκαιρος) ανακουφίστηκα, αφού έτσι θα προκύψει μια διέξοδος για το Μεγαλοβδόμαδο.
Λέω πως ανακουφίστηκα και το εννοώ, έστω κι αν η εν λόγω επιλογή βαρύνεται πέρα από την κατάχρηση του σχεδίου για την ανάπτυξη πολιτιστικών υποδομών κι από μια κλασσική προεκλογική σκοπιμότητα που κουβαλά η νέα δημοτική αρχή δια των εκλεγμένων αντιδημάρχων της, αλλά και μια απίθανη υποκρισία της νέας δημοτικής αρχής που κρύβεται πίσω από τη δικαιολογία πως δεν συμμετείχε στο προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο, όταν και καταθέτονταν οι προσφυγές για να εμποδιστεί η απελθούσα να χρησιμοποιήσει το οικόπεδο και να… φανεί πως έδωσε μια δική της λύση!
Ανεξάρτητα των ερωτημάτων για το πόσο χρηστική και λειτουργική είναι αυτή η επιλογή, για την οποία ήδη διεξάγονται παρεμβάσεις διαμόρφωσης, αφού συνδετήριο δρόμο με το κεντρικό δίκτυο δεν έχει και η μεταφορά από την εν λόγω αλάνα στάθμευσης είναι αμφιβόλου ικανότητας, θέλω να σημειώσω πως οι συνθήκες που βαραίνουν την επιλογή πρέπει επιτέλους να γίνει μάθημα στους τοπικούς ταγούς, μιας και οι σκοπιμότητες ευθύνονται για πολλά κακά που ταλαιπωρούν το νησί μας και υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα πρέπει να επαναλαμβάνονται.
Βέβαια, όπως λέει κι η ελληνική θυμοσοφία, στην… αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι, οπότε κατανοούμε απόλυτα τις προσπάθειες της δημοτικής αρχής εν μέσω της απελπισίας της να παρέχει λύσεις, να καταφεύγει έστω κι ως διακηρύξεις σε όλες αυτές τις ενέργειες που για τους προηγούμενους είχαν αποκλειστεί, πολλές εκ των οποίων είχαν βάλει και το χεράκι τους οι σημερινοί τοπάρχες του Δήμου.
Οπότε για αυτούς τους λόγους ζητούνται κι ως χώροι προσωρινής στάθμευσης για το Πάσχα εργοταξιακές περιοχές, όπως εκείνη του Εμπορικού, όπου έχει εγκατασταθεί ήδη ο εργολάβος για το κλειστό γυμναστήριο του Κερκυραϊκού, αλλά και το αντίστοιχο στη Λαϊκή Αγορά, όπου ήδη δουλεύουν τα συνεργεία για λογαριασμό του Υπουργείου Πολιτισμού για την αποκατάσταση κι ανάδειξη του τείχους του νέου Φρουρίου.
Όλοι οι προηγούμενοι έφαγαν πόρτα όταν τα συζήτησαν για ευνόητους λόγους και τώρα ζητούνται ως λύσεις (μάλλον πολύ δύσκολες και με πολλές υποχρεώσεις μεταξύ άλλων).
Το ίδιο συμβαίνει και με τις εξελίξεις των έργων στην πόλη, όπως είναι η εξέλιξη στο Καφέ Γυαλί, όπου ο Δήμος δια αντιδημάρχου ζητά χώρο από το εργοτάξιο σήμερα και αυριανή μαρίνα της Σπηλιάς για να καλύψει ανάγκες στάθμευσης προφανώς των κατοίκων της παλιάς Πόλης, αλλά και στη λειτουργία του νέου κόμβου στο λιμάνι, που δεν θέλουν να λειτουργήσει, μιας και τους δυσκολεύει πιθανώς σε κάποιο σχεδιασμό που έχουν κατά νου, ακόμα και για τις θέσεις αυθαίρετης στάθμευσης που μοιραία θα χαθούν, αλλά για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας βόλευαν αρκετά στο έλλειμμα πάρκινγκ που έχει η πόλη.
Μόνο που η λειτουργία ενός τόπου κι ενός Δήμου, δεν μπορεί να βασίζεται σε αυτές τις συνθήκες, που με τόση ευκολία υιοθετούν οι τοπικές αρχές. Δεν μπορεί προεκλογικά να καταγγέλλονται δράσεις για να υιοθετούνται μετεκλογικά, διότι πολύ απλά με αυτά τα δεδομένα αυτό που αναδεικνύεται είναι μόνο ο πολιτικός καιροσκοπισμός.
Άλλωστε η σοβαρότητα πρέπει να κυριαρχεί σε κάθε προεκλογική περίοδο και βέβαια να ενισχύεται δραματικά μετεκλογικά αν πράγματι θέλουμε να έχουμε θετικό ισοζύγιο στον τόπο μας. Ειδάλλως είναι πολύ απλά τα πράγματα, μένουμε στα… ίδια κι ανακυκλώνουμε την ευγενικά χαρακτηριζόμενη μετριότητά μας και περνάμε εμείς καλά κι οι άλλοι πολύ καλύτερα!
