Καχυποψία που ενισχύεται και από το γεγονός ότι στελέχη ή και βουλευτές φαίνεται να είναι έτοιμοι το βράδυ των εκλογών να θέσουν θέμα αμφισβήτησης της ηγεσίας στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις και το ΠΑΣΟΚ κινηθεί σε ποσοστά αντίστοιχα των εθνικών εκλογών. Υπενθυμίζεται ότι βουλευτές με ειδικό βάρος, όπως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, η Νάντια Γιαννακοπούλου και ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, έχουν σηκώσει αρκετά ψηλά τον πήχη, χωρίς βεβαίως να έχουν προδικάσει τη στάση που θα κρατήσουν από το βράδυ των ευρωεκλογών και μετά. Παρά ταύτα, αξίζει να σημειωθεί πως ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν κλονίζεται από όλα αυτά και επιμένει πως το ΠΑΣΟΚ θα είναι δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές, σημειώνοντας πως αμέσως μετά θα πάρει και τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς.
Σε κάθε περίπτωση, βρισκόμαστε σε μια περίοδο που καταγράφεται μεγάλη κινητικότητα σε όλη την Κεντροαριστερά ενόψει των ευρωεκλογών, που, κατά πολλούς, θα αποτελέσουν τον καταλύτη για την ανασύνθεση όλου του χώρου. Κινητικότητα που ενισχύεται από το γε- γονός ότι κανένα κόμμα μόνο του δεν μοιάζει ικανό να μπορεί να απειλήσει την κυριαρχία της Ν.Δ. Με βάση τα σημερινά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, υπολογίζεται ότι το άθροισμα των ποσοστών που θα συγκεντρώσουν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η «Νέα Αριστερά» θα είναι πέριξ του ποσοστού που θα λάβει η κυβερνώσα παράταξη.
Στο πλαίσιο αυτό, ανοίγει η συζήτηση για την επόμενη μέρα και για το ενδεχόμενο ευρύτερων συγκλίσεων. Ως εκ τούτου, ανοίγει και η αντίστοιχη συζήτηση γύρω από τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν έναν πιο συνθετικό ρόλο και να είναι αποδεκτά από όλες τις δυνάμεις του χώρου. Υπό αυτό το πρίσμα, φθάνει η συζήτηση στο όνομα του κ. Δούκα. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, αυτό που θα ήθελαν κάποιοι είναι να μεταφερθεί σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο η ευρύτατη συμμαχία δυνάμεων που συγκροτήθηκε στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών στο πρόσωπο του κ. Δούκα.
Και ο ίδιος, άλλωστε, από την επομένη της νίκης του μοιάζει να θέλει να διαδραματίσει έναν ευρύτερο πολιτικό ρόλο, παρά να αφοσιωθεί στα καθήκοντα του Δήμου Αθηναίων. Την εκτίμηση αυτή ενισχύει και το γεγονός ότι, παρότι είχε μηδενική αυτοδιοικητική εμπειρία, επέλεξε να τεθεί επικεφαλής σχήματος για τη διεκδίκηση της προεδρίας της ΚΕΔΕ.
Μέσω αυτής της διαδικασίας απέκτησε τον εύσχημο τρό- πο για να χτίσει ένα πανελλαδικό δίκτυο και να ενισχύσει και άλλο την επιρροή του. Είναι επί- σης ενδεικτικό πως από διάφορους κύκλους προωθήθηκε η συνέντευξη (iefimerida.gr) που έδωσε ο γνωστός πολιτικός αναλυτής Νίκος Μαραντζίδης, όπου ασκούσε κριτική στον κ. Ανδρουλάκη (σ.σ.: «κομματικός γραφειοκράτης παρά σοσιαλδημοκράτης»), ενώ, αντιθέτως, σχολίαζε πως «ο Χάρης Δούκας με πείθει
περισσότερο».
Δεν είναι εύκολο
Η εξίσωση, βεβαίως, της ενοποίησης δυνάμεων δεν μοιάζει αυτήν τη στιγμή εύκολη, καθώς υπάρχει ο αστάθμητος παράγοντας που λέγεται «Στέφανος Κασσελάκης». Και αυτό γιατί είναι σαφές πως ο κ. Κασσελάκης κινείται με αμιγώς αυτόνομο τρόπο, θέλοντας να κάνει πράξη το σχέδιο μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ. Δείχνει να αδιαφορεί για συμμαχίες στο πλαίσιο των παραδοσιακών κλισέ περί σοσιαλισμού, σοσιαλδημοκρατίας κ.λπ.
Αντιθέτως, διαφαίνεται πως θέλει να συγκροτήσει ένα κόμμα όπου οι ιδεολογικές ταμπέλες δεν θα υφίστανται και το οποίο θα ψηφίζεται από ανθρώ- πους που δεν τους αφορούν στενά οι προσ- διορισμοί περί Αριστεράς, Κεντροαριστεράς κ.λπ.
Η φράση του, πως δεν θα χαρίσει στη Δεξιά και τον κ. Μητσοτάκη τις έννοιες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας, είναι απολύτως ενδεικτική των διαθέσεων του κ. Κασσελάκη. Επιπλέον, μόνο απαρατήρητα δεν περνάνε τα ανοίγματα που κάνει προς την Πλεύση Ελευθερίας και τα κολακευτικά λόγια με τα οποία μιλά για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αντιστοίχως, η κ. Κωνσταντοπούλου έχει ρίξει αισθητά τους τόνους της κριτικής για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ.
Εστω και έτσι, όμως, υπάρχουν και μέσα στην Κουμουνδούρου διάφορα υπόγεια ρεύματα, που είτε κάνουν υπομονή έως τις ευρωεκλογές και δεν εκφράζονται είτε μιλούν από τώρα για τις συνεργασίες. Οι πλέον ηχηρές φωνές είναι αυτές του Χρήστου Σπίρτζη και του Κώ- στα Ζαχαριάδη, με τον τελευταίο να προτείνει κοινή κάθοδο των προοδευτικών δυνάμεων στην περίπτωση που το Εκλογοδικείο αποφασίσει οι έδρες των «Σπαρτιατών» που θα εκπέσουν να μοιραστούν μέσω εκλογών και όχι με αναλογικό τρόπο. Στην πρόταση αυτή δεν φαίνεται να είναι απορριπτικό το ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα θετικά την έχουν αντιμετωπίσει στε- λέχη όπως ο Δημήτρης Μάντζος και ο Θόδωρος Μαργαρίτης.
Με τα σημερινά δεδομένα, το πιο ρεαλιστικό σενάριο είναι να δημιουργηθούν μετά τις ευρωεκλογές δύο κύκλοι συζητήσεων. Ο ένας, με πρωτοβουλία του κ. Ανδρουλάκη -και αφού του το επιτρέπει το εκλογικό αποτέλεσμα-, να προχωρήσει σε μια προγραμματική συζήτηση με τη «Νέα Αριστερά» και ενδεχομένως με ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ (Γεροβασίλη, Φλαμπουράρης, Σπίρτζης, Ζαχαριάδης κ.ά.).
Ο άλλος, με καταλυτική την παρουσία του κ. Κασσελάκη, ο οποίος θα προχωρήσει σε σα- ρωτικές αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ (όνομα, ιδεολογία κ.ά.), βρίσκοντας προνομιακούς συνομιλητές διάφορα πρόσωπα χωρίς σαφές στίγμα, όπως έκανε με την ένταξη του κ. Σπηλιωτό- πουλου στο επικοινωνιακό επιτελείο του ΣΥ- ΡΙΖΑ.
Επειδή, όμως, όπως έλεγε και ο Χαρίλαος Φλωράκης «η κάλπη είναι σαν την γκαστρωμένη, δεν ξέρουμε τι θα βγάλει», σε 37 μέρες θα μπορούμε να βγάλουμε πολύ πιο ασφαλή συμπεράσματα για τα μελλούμενα στην Κεντροαριστερά και τις διαθέσεις των πρωταγωνιστών.
* Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά
